Ένα είδος σπόγγου που θυμίζει γλυπτό σύγχρονης τέχνης έχει εγκαταλείψει
τις διατροφικές συνήθειές της οικογένειάς του και προτιμά να τρέφεται με
μικρές γαρίδες.
Ο μεταμοντέρνος «σπόγγος-λύρα» έχει οριζόντιες και κάθετες διακλαδώσεις που προεξέχουν από τον λασπώδη βυθό σαν ανάποδος πολυέλαιος. Αντί να φιλτράρει το νερό για να συγκρατήσει μικρόβια και σωματίδια οργανικών ουσιών, όπως κάνουν οι περισσότεροι σπόγγοι για να τραφούν, το νέο είδος Chondrocladia lyra παγιδεύει κωπήποδα, μικρά καρκινοειδή που θυμίζουν γαρίδες.
Τα θύματα παγιδεύονται σε μικρά αγκάθια που θυμίζουν Velcro πάνω στις κάθετες διακλαδώσεις του σφουγγαριού, και στη συνέχεια τυλίγονται μέσα σε μια μεμβράνη όπου και χωνεύονται.
Όπως αναφέρουν οι ερευνητές του Ερευνητικού Ινστιτούτου του Ενυδρείου Μόντερεϊ Μπέι στην Καλιφόρνια, ο σπόγγος-λύρα πιθανότητα ανέπτυξε αυτή την ασυνήθιστη τακτική κυνηγιού λόγω της περιορισμένης διαθέσιμης τροφής στα μεγάλα βάθη όπου ζει, από 3.300 έως 3.500 μέτρα.
Οι διακλαδώσεις του σφουγγαριού, επισημαίνουν οι ερευνητές, δεν χρησιμεύουν μόνο ως παγίδες αλλά και ως αναπαραγωγικά όργανα: στην κορυφή τους υπάρχουν μικρές φούσκες με σπέρμα, το οποίο απελευθερώνεται στο νερό με την ελπίδα ότι θα βρει κάποιο άλλο σφουγγάρι του είδους του στην αχανή, σκοτεινή άβυσσο.
Ο μεταμοντέρνος «σπόγγος-λύρα» έχει οριζόντιες και κάθετες διακλαδώσεις που προεξέχουν από τον λασπώδη βυθό σαν ανάποδος πολυέλαιος. Αντί να φιλτράρει το νερό για να συγκρατήσει μικρόβια και σωματίδια οργανικών ουσιών, όπως κάνουν οι περισσότεροι σπόγγοι για να τραφούν, το νέο είδος Chondrocladia lyra παγιδεύει κωπήποδα, μικρά καρκινοειδή που θυμίζουν γαρίδες.
Τα θύματα παγιδεύονται σε μικρά αγκάθια που θυμίζουν Velcro πάνω στις κάθετες διακλαδώσεις του σφουγγαριού, και στη συνέχεια τυλίγονται μέσα σε μια μεμβράνη όπου και χωνεύονται.
Όπως αναφέρουν οι ερευνητές του Ερευνητικού Ινστιτούτου του Ενυδρείου Μόντερεϊ Μπέι στην Καλιφόρνια, ο σπόγγος-λύρα πιθανότητα ανέπτυξε αυτή την ασυνήθιστη τακτική κυνηγιού λόγω της περιορισμένης διαθέσιμης τροφής στα μεγάλα βάθη όπου ζει, από 3.300 έως 3.500 μέτρα.
Οι διακλαδώσεις του σφουγγαριού, επισημαίνουν οι ερευνητές, δεν χρησιμεύουν μόνο ως παγίδες αλλά και ως αναπαραγωγικά όργανα: στην κορυφή τους υπάρχουν μικρές φούσκες με σπέρμα, το οποίο απελευθερώνεται στο νερό με την ελπίδα ότι θα βρει κάποιο άλλο σφουγγάρι του είδους του στην αχανή, σκοτεινή άβυσσο.
Βήμα Science
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου